Bir Varmış, Bir Yokmuş

Yemyeşil kırlardan toplandı papatyalar,
Kimisi taç yapıldı başlara,
Kimisi yerleşti vazolara,
Biri de vazoya yerleştirilirken düşüverdi kuytuya,
Unutuldu,

Ters yüz oldu kapıdan gelen esinti ile,
Sadece sürüklendi ve bir daha göremedi gün ışığını,
Kimse anlamadı, hatta varlığını bile hatırlamadı,
Soldu ve yok oldu, tıpkı birgün varolduğu gibi...